නොතිව් තිත

කනේරු ගහ කීයු කවිය
මාර දෙල් කොස්
වනස්පති කුලේ
ගස් යට
හිග පාඩු පුරන
හීන ලදු කැලෑ කුලයේ
උපන්නෙමු
ගෙවතු පිලිකනු
දෙවැටි බඩවැටි
රිසිවෙසම් ඉඩම් වල
අනෙ අනවසරයෙන්
සරන්නෙමු
මල් උයන් වතු සරන
උයන් පල් සෙනෙහස
නොවිදම
අපි අපෙ දිවි මග සරි
කරන්නෙමු
මෙහෙව් අඩුපඩු මදිවට
තොපේ වස කමින්
අනෙ අපෙ ලබැදියන්
මැරෙතැයි
නොයෙක අවලාද
නැගෙතැ‍යි
අඩෝවැඩියා නොනගා
අපිත් අපිට හැකි පමන
සොදුරු මල් උපද්දා
උදය සරසවන්නෙමු
සෙවන පල වැලද දන් දී
කැදලි හදන්නත් ඉඩ දී
සකුන ගන පමනක්ම නොව
වෙනත් ක්ශුද්‍ර ගන සමග අප
සාර සුබාවට දිවි ගෙවනන්නේ
ඉතින් මිනිසුනේ දැන්වත්
අනේ අපේ දිවිය තිත්තයි
තවත් ඉවසනුය බෑ සත්තයි
කියා විශ වලදන්නට පෙර
අපම කමටහනට ගෙන
දිරි ගනින් පලා නොයන්න
දුකත් නැතිව බැරි
මේ සොදුරු ජීවිතෙන්