දිවි දොලදුක

අහසට ගෑවී නොගෑවෙන ලෙස හිදින
අර උස් කදු මුදුන් තරනය කොට
දිවි ගෙවමු අපි උදාරම් ලෙස
දිනෙක පැවසීය ඇය
තම දිවි දොලදුක

අහෝ සොදුරිය කදු හිස් යනු
අහස ජය ගනිමි යයි
සුනරුත් පැතුම් පොදි බැද
අතරමගදී මියගිය ගමනක
ඝනීභූතවූ නටබුන් වෙති
වඩා උස් කදු මුදුන් යනු
වඩා වැඩි කාලයක්
අර්ථවිරහිත ගමනක් ගියෝ වෙති

අපි හිදින් මේ තනි සමතලා බිම
ගමන ඇරබුමටද පෙර
වටහා ගත්තෙකිය ඒ නිසරු බව
ඉදින් සොදුරිය
හීන මානයට නොගනින්න මෙබිම මේ ලෙස
දිවි ගෙවුමු අපි සමතලා බිමක සරු ලෙස

ජය ගතිමි මම අහස

අහස ජය ගනු රිසිව බොහෝ අය
උස් කදු පන්ති ගිරි ශිකර
නොයෙක භූ විශමතා තැනූවත්
මම
පැතලි වී, මට්ටම් වී, වැතිරුනෙමි
සයුරු ජල තලය ලෙස
ලවැලි තලාවක් විලස

සැහෙන්න තරම් තරු පිපේ දැන් මට පෙනි පෙනි
නෙක මේඝ කුළු සෙවනැලි පහස විදිමි ඒ මදිවට
ගොඩක් අය නොදැක්කට
අහස වැඩියෙන්ම ජය ගත්තෙ මම

ඇගේ අහස

ඈ විසූ මැදුර අභියස
විසල් නිල් දිය පොකුනකි
ලොකූ කොටසක් කඩාගෙන අහසින්
ඈ විදී දිවි සරස සුව උදාරම් ලෙස

ඇගේ පොකුනෙන්ම
දිය දෝතක් රැගෙන මම
පෑය මම මට රිසි තරම
අහස් රුව ගුන

සිහින ඉපදුන සයුර

සයුරට ගොඩාක් දුර
ඇස් ඇරිය මගේ පුන්චි හිත මත
මව්පියන් නෑසියන් ගුරුවරුන්
පැල කලා නොදුටු සයුරක හැඩ රුව

කාලය ඉබිගමනින් ලොකුමහත් උවද
රඹ කදක් මෝරා හැඩිදැඩි වන මෙන්
මහද මෝරා වැඩුනි දිනක කෙල පැමිනියම යුතු
නොදුටු සයුරක හැඩ රුව තිර ලෙස

ඉන් බොහෝ කලකට පසුව
කොලොම්තොට මෙමා වැඩි දිනේ සිට
දුටිමි සැබෑ සයුරෙහි දුර රූප කඩින් කඩ
කොල්ලුපිටි, බම්බලපිටි ගොඩනැගිලි තීරු අතරින්

විදුලි එලි නීවී නිවී දැල්වෙන මෙන්
මහද ඉපිලී සුසර විය තියුනු ලෙස

ඊට පසු නුදුරෙම දිනක මා සොයාගත්තා
සයුර වෙත යන හොදම තැන
වෙරල වේදිකාවට යන හරි මග

එක දැකුමකට කිසිදාක ගොනු කර ගත නොහී
මහා තඩි දසුනකිය සයුර මේච්චල් නැති
සා පවසින් නැහුනනත් පවස නිවුමට නොහැකි
ලුනු වතුර හැලියක්ය කිසිම කමකට නැති
තඩි රල පහරින් තල්ලුකරමින් එලවන
මහා අහන්කාරියෙකි ලගටවත් යා නොහී

මෙතෙක් කල් සිහින ඉපදූ සයුර ලග
මා කුඩා වී කඩාම වී ක්ශයම විය

මා දැන් සිතමින් තැවෙමි
මෙතෙක් ආ මග අතරමග
අදුරු වනයේ වනස්පතින් අතර හිද
පැමින සැනහෙන්නයි, පවස නිමවන්නයි
කුඩා දිය කදුරු, නීල උල්පත් දයාවෙන් නැගු
මා සෝපහසින් බැහැර කල
කුඩා අරාධනාවන්ගැන
මා වෙනුවෙන්ම ඉපදුන
මගේ පමනක්ම ඇස ගැටුනු

අහස් කවියක්

අල්ලන්නවත් නොහැකි යයි සිතුවද
අහස කොතරම් සුලු දෙයක්ද දැන් මට
පෑදි දිය දෝතක් පෑවහොත්
කඩා ගත හැක එයින් කොටහක් මට

ඉතින් මම නොතනමි
විසල් වැව් පොකුනු හෙම
වැඩිය කඩනා නරක ළමයෙක්
නොවෙන්නට ඔනෑ මට