අදින ලද සුදු පැහැ ඉරි සටහන්

ඇය ආසම කරන තැන -එනුවර

නේක රිය සුටුස් ගා ඉගිල්ලෙන
මහ මගෙහි බඩ යටින් රින්ගන
නමින් උමන් පදික මග යයි හැදුනන
තමයි ඇය ආසම කරන තැන එනුවර

පියෙන් පිය පියවර මැන  බසින  විට ඒ උමගට
තැනින් තැන නොමල තැන් ගැස්සුනා ඈ හද 
දුරින් හිද බලා සිටිනවාක් මෙන් දැනී ඔහු
වකෙන් වක දිය වෙවී බැස යමින් ඔහු ඇසගින්
තුටු උනා මහ අමුතු ඇය විදිහට හිත් ඇතුලෙන්

පියෙන් පිය ඉහලට නැග 
යලිත් මතුවෙනා විට එක කොනකින්
අත්තල හඩවා මහමගම මුරගා 
ඔහු ඇසුවේය හිතේ කොහෙදෝ හිද
කවර ගමනක්ද තවත් නම් මෙනුවර 
තරුවකට ජීවිතේ පවලම් පොටින් ගිලිහුන

කෙතරම් දිගු කරද රැයවල් තනි යහන මත තනිකඩව
ඇය හිතුවේම නම් ටක්කෙටම
කිසිදිනක උමන් මගකට පය නොතියන
රියක රියදුරු අසුනක-  උඩු මහල් සුපිරි සල්පිලක
රැදෙනු ඇතිමයි කියා ඔහු ඒ වෙනකොට - එනුවර

මිහිරිම අවසානයක්...?

කොහොමටත් මම හිටියෙ 

මෝදුවෙන දුකකිනි 

ඒ වෙනකොට

 නුදුරේම එන වියෝගය ගැන

හිටිය පැය දෙක තුනට

හීනයක බොහෝ දුර ගියද 

මම දැනන් හිටිය කවදාවත්ම 

අපි අයේ හමුනොවන වග 

ඔයාට තෙරුනාදනම් 

දන්නේ නෑ මම 

හෑම අස්සක් මුල්ලක් නෑරම

ඔය තුනු සිරුරතෙ හෙව්ව මම 

හීත හෙවනක් තෙතමනයැති 

ඔය හුස්ම මගෙ ගෙල ලග දැවටෙන විට 

පියවුනා ඇස් අවසාන හාදුවට ඉඩ දෙන්න 

ඔයා කලබලෙන් දුවන කොට 

මම හිතුවෙ කරදරයක් කියලමයි ඔයාට 

ඇත්තමයි 

මෙහෙම අතුරුදන්වෙන එක

 මිහිරිම අවසානයකි 

මේ වගේ අගමුලක් නැති ප්‍රේමයකට 

ඔයා මගේ මාලේ කඩාගෙන නොගියනම් 

මෙය මුහුනු පොතේ පලකල මලික් තුසිත ගුනරත්න විසින් රචිත " රත්තරං හඳ" නැමැති කවිය පදනම් කොට ගෙන ලියූවකි.

සුනීතව...

සුනීතව

වසුරු කඳ දරා

ඔබ පෙරමගට

පැමිණෙමි

දුගඳයි, ජුගුප්සාජනකයි

කියා නොඉල්ලමි සමාව

අසුභ දසුනක් මවතැයි

කානුවකට පැනද 

නොසැගවෙන්නෙමි

මෙමග  ඔබ සතු උවද

අන් මගක් කෝ? මට

ඔව් යලි යලිත් 

මුන ගැහෙනු ඇත මම

ඉවසා වැදෑරිය යුතුමය

මේ දුක්ඛ දුර්ගණ්ධය

මට මෙන්ම 

අන් මගක් කෝ ඔබටද?

සන්වෙගයෙන් දන්වමි

දෙදෙනෙකුට අයිති බව

මගේ උර රැදි වසුරු කඳ