මගේ අහස

අහස ලොකු විය - මම කුඩා විය

විසල් අහසට පෙම් බදින්නට පෙර
මා නොදත්තෙමි මෙහෙව් වගතුග

එක් කොනක් සරසන විට මහත් ලෙස
අනෙක් කොන - ජරපත්ව වියැකෙයි
සියල් සපිරිනු - පිරුනු දසුනක්
කිසිදිනක නොදිටිමි නිරන්තර

දෙකොන පෑගෙන පොල්පිත්ත ලෙස
පදුරුලන, මහා මල සමයමක් ඉහ මත

මුහුද ගොඩබිම ආනුපානෙට
දියත සුවිසල් බවට පෑහෙන
උඩින් පොරවයි විසල් නුබ කුස

එවන් අහසක් මොටද
කුඩා මා හට පැලදුමට

මගේ උස් මිටි කමට සැසදෙන
එයින් කොටහක් කඩා ඉහලමි

දිවි මාලිමාවෙහි වත

මගේ වමතට ඉදිරියෙන්
තල් අරඹෙහි රුවා ඇත - උතුරු කොන
මගේ සුරතට ඉදිරියෙන්
සිඳු වාටියෙන් මායිම්ව ඇත - දකුනු දිග
කොහේ කොතැනක කොහෙට හැරුනත්
හැමවිටම පෙරඹරට මුහුන දී උදාරම් ලෙස - මම
ලපටි කල මා විසූ කුඩා ලොව
මාලිමාවක් විය මටම අවනත

පැටි විය ගෙවී - දැලි රැවුල පැලවෙන කල
උගත්තෙමි මම බොහෝ විද්‍යා කලා ශිල්ප හා භූගෝලය
උගතෙකුට රිසි වන දැනුම රිසි ලෙස උරා ගත්තා මම

බාල කල මා වැඩූ ලදරු මාලිමාව සොපහසින් වීසි කර
පැලද ගත්තා මහිස විදත් මාලිමාවක් පොතේ හැටියට

දනිමි මම දැන්
උතුරු කොන දන්නා දුරක බොහෝ ඈතක බව
දකුනු කොන හිතූ තරමටම අතේ දුර නොවනබව
අපි හැරෙන පැත්තට අපිත් සමගම කරකැවෙන
අපිට අවසග මානයක් නොවේ මේ දිශාවන් සැම

පැහැදිලිය නිවැරදිය දැන් මගේ මාලිමාවෙහි මානයන් සැම
බාල වියටත් වඩා කුඩා වී නොවෙද? එහෙත් දැන් - මම

චායාරූපය-http://www.richardlyle.org/wp-content/uploads/2010/11/vitruvian-man.jpg

රූල් නැති පොත්

මුතු දිමුතු අකුරෙන්
සදොස් වැකියෙන්
වියත් බසකින්
මුල -මැද- අග
සිදුවීම් සීරුවට අමුනා
පබැදුවෙමු අපි එදවස
ජීවිතේ වියමන

ඒ වියූ වියමන අත්හැර
ඔබ අන් වියමනක අද

මුතු අකුරු බොද වී
දිවි රටා දිය වී දැන්
ජීවිතය
හිස්ම හිස් පිටුවකි

පැතුම් සෙදී උරා ගත්
හැගුම් වියලී නිදාගත්
මේ හිස්ම හිස් පිටු
කිලිටි කඩදහි සේ
කසල බදුනට
වීසි නොකරමි

රූල් රටා හැම සිදී බිදී වියැකුන
සියල් රීති හැම ගොලුවී මැලවුන
මේ නොහිස් හිස් පිටු
නොපීදුනු සියපත් රටා පූදින
ජීවිතේ සැබෑ වියමන ලියලන
සුනිල නිල් දිය උනන උල්පතයි

ඉතින්, මුදල් දීවත් ගතහැකිද කොහෙන්වත්
දිවි දිගහැරුමකට මෙවන් - රූල් නැති පොත්

චායාරූපය -www.jupiterimages.com/
ImageroyaltyFree/
77999499

ලෙච්චමී තේ ගහකටවත් නොකී කව

කොලයෙන් දළුවෙන් ගොතලා
අරිම්බුවෙන් රටා දැමූ
තද නීල කොල සාරියකි ලොකු
මුලුවසන් තේ යාය පිටපොත්ත

පන්දලම් තිඹිරිගේ ඇතැරවිත්
කප්පාදු වී දහ දොලොස්වර
අගුටු වී වාමනව
දළු නිල්ල යට සැගව
සදා දුක් වීදී අතු කය


නෙත්තියේ පදුරකින් පදුරකට
දළු නෙලමින් යනෙනා අතර
විදා අතු කෝටු යන මග හරස් කර
මොට්ට අතු තුඩින් දෙකකුලට ඇන
නේක හිරිහැර කරයි අතු කඳ

අනේ ආඩවනේ....!
ඇයි අරියාදු අපිටම

කනේ කඩුක්කන් බන්ගලි වලලු දැම්මට
පච්චවඩම් මල් සාරි ඇන්දාට පැලැන්දට

ඔහේ නිදහසේ අතු බෙදී උස යනු නොහැකි
හිතේ හැටියටම මල් මවා ඵල ලනු නොහැකි
කදු පාවුලක ලැයින් ගෙදරක වකුටු වී බුදියන
අපිත් නුඹලත්
එකම රෝලක ඇඹරෙන දළු නොවෙද


චායාරූපය-http://www.superstock.com

වහා හකුලා ගනු

වහා හකුලා ගනු
වහා හකුලා ගනු
චන්ඩ හිරු රජුනි
මේ දැන්දැන්
රුදු සැඩ රළු කිරන
අප දවන -මලවන

අප ගත රුහිරු තෙත
තලා මිරිකා දාහය ලෙස
වස්සවා නාස්තිකර
පැනි බීම ඔඩම් තුල බහා
කොහෙවත් නැති සමාගම්
පෝසත් කරයි උඹ

නුඹගේ කිරන රැස් කදම්භ පහර වැද
දහ අතේ ණයවී තැනූ සුපසන් මාලිග
දුම් ගෙවල් මෙනි අනේ දැන්
පනපිටින් කරකුට්ටන් වෙන

තලන පාගන සුරාකන අපිට දත නියවන
රුපු සෙන් මාරසේනා අද බොහෝ වෙත
උනුන් එල ලු දැලක පැටලී එදිරි වී නුඹද
එකපෙලට හිටගෙන නොවෙද හරිහරියට

එහෙව් රූකඩ වේශ සුන්නත්දූලි කර
වහා හකුලා ගනු - වහා හකුලා ගනු
ඔය චන්ඩ කිරන රැස් දහර නැවත

රුදුරු වැහිබිදු

නා කපන වැස්සට
කිලි කුනු සෝදගෙන
දිදුලතත්
තුරුලිය පෙල
මුඩු කඨොර රලු ගති මගහැර
තෙත්බරිත වී පෙගී මුදු ලෙස
හිනැහුනත්
මහ පොලොව
ඒ වැහි බිදු
වැටුනේම නම්
මහද පතුලත
මතක මිහිදන් කල
සොහොන්බිම මතටමය

ඒ රුදුරු වැහිබිදු
ඝන පිටකබොල දියකර සොදාපාලු කර
හැකිතරම රුවැති වේශයෙන් මිහිදන් කල
ප්‍රාන සම සේ සුරැකි මතක පිලිරූ පෙල
සැකිලි කුනුමස් පිරි කුනපයන් සේ සොබර
මතුකර උල්ලුපා ඇත අද

යෞවන අහස

වැසි නම් නොවැස්සත් කලකින් සැරට
ව්ජ්ජුලතාවෝ නම් පිපෙනව හැඩරුවට

කුමට රවටනවද ! මේ විදුලි සර සැරට
වැසිම ඉල්ලන මහපොලොව මෙලෙස

මෙහෙව් අවලාද නොකරමි කිසිලෙසක
තාම පනපිටින් නොවෙද? මගේ රූබර
තුරුණු යෞවන අහස

විරසක මේඝයට .....

ඉරි තැලී ගිය මහ පොලව
හේඩෑරී වී ගිය ගහකොල
මේ රුදු නියං කාල සමයට
විරසක මේඝයකි අද නුඹ

අරෝවෙන් බොහෝ දුර ගිය නුඹ
යලි එතැයි නැතැයිදැයි නොසිතම

හද පත්ලතේ මහපොලොව කැන

ලෝදිය පතුල තෙක් සොයමි
පෙර ඔබ මට පිදුව වැහි බිදු

සිහින කැබලිති

උදාහිරු කිරන කෙදි මත
මිහිරි කූජන තාල තවරා
හද සවන් දොර මත මුදා
උදෑසන මා අවදි කරවයි

දහවලේ රුදු නිහඩ කඩතොලු
රුසිරු හඩ නළු මලු වල බහා
කොහේ කොතැනක සිට වට පිට
රුවට පිරියම් කර මට නෙලා දෙයි


අහම්බෙන්වත් මා ලග නොරැද
අතේ දුර මේ අහලකම රැදෙන
ලය උනුසුමට සුදු මුදු පහස නොපුදන
දිනක හැර යාද නොයාදෝ නොදනින

වර්නවත් තටු පැලදි
සැරිසරන සියොතුන්ම
පමනක් නොවේ තෙපි

මෙතෙක් කල් හද පුරා මාදුටු

ලෝදහම් මහ ගිරග මත හැපි සුනුවිසුනු
සමනල සිහින කැබලිති නොවෙද තෙපි?

යලි නොකියවමි ඒ පොත

එක් කලෙක - එක හුස්මට
නිදි වරාගෙන - මුව අයාගෙන
අකුරක් නෑර කියවූ
පොතකි
දැන් නුඹ මට

දූවිලි කමින් දුර්වර්නව
පඩු පැහැ මැවුනු පිටුමත
පුස් ලප කැලැල් රොද බැද
දුක් විදී අද ඒ පොත
කොහේහෝ කොතැනක

ලෝකයේ අදුරට හසුව
නෙත් තියුනු වී ඇත අද
ජීවිතේ සන්ග්‍රාමයේ යුද වැද
මුවහත්ය දිවි කගපත්ද දැන්

කියෙව්වොත් යලිත් ඒ පොත
නවරස සුවද මෙන් කඩතොලු
මතු වෙතත්

යලි නොකියවමි ඒ පොත

වැකිදොස් වැරදි අක්ශර මගහැර
සියලු රසභාව පමනක්ම උරාගත්
පිටපතක් ඇත හද මතක තුල
තැන්පත්ව
දින දින පැහැදිලිව ඔප වෙන

රැකගෙන ඒ සොදුරු මහරු හද පිටපත
අන්සතු කරමි නොසොදුරු සැබෑ පිටපත

උවනතක අඳුර.......

රිය දොරින් රිය දොරට හිස්වැසුම් විකුනමින් යනෙන
කාලවන් තොප තුනු වෙළද රුව අහම්බෙන් පාත් වී
ඇසිල්ලෙන් පැමින රි0ගා පැලපදියන් උනි
මගේ ඩිජිටල් තෙවෙනි ඇස මත ගොලුව

නැරඹුවෙම් විසල් කර තොපේ උවනත හැඩය
පුලුල් ඩිජිටල් තිරපටට එල්ල කරගෙන සොදින
අහෝ....... අඳුරකිය
උවන හැඩ තල මකන

සෙවනැලිව පතිත වූ තුරුසිරස හැඩයක්ද?
සැඩ හිරුව මුවා කල මේ කුලක ලපයක්ද?
නැතොත් එය කාලවන් සිරුරතේ සැබෑ මාත්තුවමද?

නෙක මෘදුක කගපත් දරා වෙර දැරිමි වෙර දැරිමි
එලිය කැදවනු පිනිස යොවුන් උවනත මතට
නිශ්පලය ඒ පැතුම, කලු අඳුරකය තවම නුභ

හද කිරන දල්වා සැබෑවේ දෙනෙත් ඇර
විනිවිදිව් කල නුභ උවනත ඝන උකු අඳුර
දුටිමි මම එය
හුදු සායමක් නොවන බැව් -මතුපිටෙහි තැවරෙන
මායමක් නොවන බැව් - නයන දැල මත වෙලෙන

වේලකින් වේලකට - කුස රවට්ටමින්නේ
රිය දොරින් රිය දොරට පයින් ගාටන්නේ
හිස් වැසුම් වස්සමින්- හිත් වසා ගන්නේ
මහමගක අගුපිලක යව්වනය ගෙවන්නේ

මාවතේ
දියව යන දිවිපතලතේ උනන
සම් මස් ඇට නහර තුල උපදින
රුහිරු හද පතුලතින් මෙලවෙන
කටුක දිවි කහටක්ය මේ කාල ඝන අඳුර
සොයුර නුභ තුරුනු උවනත අඳුරු කල

වසා තදකොට පියන්පත් එලිය ලොකේට ඇරෙන
විවර කර උපරිමව මායා සයිබර් උම0 ම0 මාවත්
ලෝකය දකින නරඹන හදන්නට පෙලහර මවන
මගේ කලු බොල් ළදරු චායාව දුටිම් සුපැහදිලිව
සොයුර නුභ ගිලි මේ අඳුර තුල මුසුව දිය වී ඇලුනු


(චායාරෑපය- දකුනු අප්‍රිකාවේ බ්ලුෆොන්ටේන් නම් වැව අසල තොප්පි වෙළදාමේ යෙදෙන සිම්බාබ්වේ ජාතික තරුනයෙක්)

අහස් කවි 03

විලාසනියන්ගේ ප්‍රේමය

ඔවුහු පැමිනියෝය
රැගෙන නොයෙකුත් දෑ
ප්‍රේමය නමින් නම් කල

රන්රුවන් අභරන සමග පාට මල් දම්ද
රීදී ගෙත්තම් සපිරි දුහුල් සුසිනිදු සලුද
වත්සුනුද විලවුන්ද සුවද කොකුමගරද
රන් මිරිවැටි සගල් පයට මිනි ගෙජ්ජිද

පැලද සැරසී හැඩට
රැගුවෙමිය, මන්මත්ව
ඔවුන් හා එකව සිරියහන් මත නැග
සැරිසැරිමි, වල්මත්ව
නොයෙක විගඩම් වීදි මාවත් මත

එහෙත් දිනක් පැමිනීය නොකියාම
වත්සුනුද දිය වෙවී පතුරු ගැලවී හැලෙන
ගත වතේ කළු මැවී හමද රැලි වී වැටෙන
පැදුරටත් නොකියාම
පෑල දොරගින් ප්‍රේමයද පලා යන

මෙයද විසිතුරු පෙමෙහි මියුරු ඵල... ?

කපා හාරා ඇද එලියට ගෙන
බලමි විමසමි
රුසිරු විසිතුරු පෙමට රැවටුන
රුදු සුමුදු මා හද හෘද මාන්ශය

අහෝ එයද කුනුපයකි.......

බොහෝ කලකට පෙර නොදැනීම
විසිතුරු පෙමෙහි කිරන රැස් වැද
පනපිටින් මිය ගිය

අහස් කවි - 02

ප්‍රේමය.....

බදවා තනා නිමකොට
පාට කොල අලවා හැඩකොට
අපි අපිම උඩ ඇරිය
සරුන්ගලයකි
ප්‍රේමය

එය සුලන් කපමින් -ඉගිලෙත
හද වරල් සලමින් - ඉපිලෙත

හද සිතුම් වවමින් ඉගිලුනද
එකලු කරමින් හද ගඟනත
චන්ඩ මාරුතයකට හසුව
මග හසර පැටලී සැගවෙද?
මහා වැස්සකට නතුව
තෙතබරිත් වී දියවෙද?
අවදානමද නිති දලුලත

අහස් කවි

සොදුරු ගඟවතියනි........

සැලෙන සුලලිත ගලන මග වලකවිතැයි
පව්රු පදනම් බැද රූ රුසිරු වහන් කරතැයි
රළු සැඩ රළ මුගුරු පහරින් බැට දෙමින්
හද ඝන මැට්ට සෙමෙන් දියකර හරිමින්
වෙර බදිති - පලි ගසති ඟගඉවුරටම නිති
සොදුරු ගඟවතියො පේවී සැදී පැහැදී හිද

ඟගඉවුර දඩු වැටක් නොව සැබැවින්ම
පිරිමි ලොකය ඔබව වටකොට ඇටවුව
සොදුරු ගඟවතියනි
ඒ ඝන බාහිර රේඛාව
ඔබගේමය
මිහිමත මත ඔබසිතුවම
හැඩට තිරකොට අදින

සොදුරු ගඟවතියනි
නුදුරේම දිනක තෙපි
සියතින්ම දියකොට
සිදුරු කොටගෙන මේ සුමුදු කවචය
වැගිර වැතිරී ගලාගෙනගොස්
සමතලාකොටගෙන මිහිතලය
දිවිනසා ගනු ඇත කතරක් කරමින්ම මෙදියත

ඒකපාර්ශ්වික පෙම

වෙළ අද්දර උස පොල් ගහ
තාල කුලයේ සිරිත් අත්හැර
හැරී නැමී වෙළ දෙසටම
ඇතිපදම් හිරු එලිය උරා ගෙන
ඉස්පාසුවට ඉඩකඩද හදාගෙන
හැදී වැඩෙයි අපුරුවට

මමත් ඔබ දෙසටම
හැරීගෙන නැමීගෙන
වැඩියමක් වැඩිදෙයක් නොව
ලැබිය යුතු දේ
ලැබිය යුතු තරමට
පමණක්ම පැතිමි

තාල කුලයේ කදක් වීමි මම අවසන
කමකට නැති අරටුවකට වගකියන
ඒක පාර්ශ්වික පෙමකින් වලමත්ව
නිකන් නිස්කාරනේ ඇබරී ඇදඋන

අපි අපිම වූ ඇත්තම ඇත්ත එදවස

එතින් අපි වෙන් උනායයි - කීයු දින සිටම ඔබ
වෙන් උනාමත් නොවේ රැදීනොරැදී සිටියා ඔබ
හද මතක සිර කුටිය තුල වැද- ද්වන්ද සටනක යුද වැද
සෑම තැනකම- සෑම විටකම- සතුරෙකුම ලෙස උවද

සයෙන් පීඩිතවී ජීවිතේ මරු කතර මැද සටනට වැද
මහමෙරද හිසමතට ගෙන - ඉර හද සොයා ඇවිදින
ජීවිතේ මහපොලොව මත සිටිය ඔබ
හමු වී දකින මේ මොහොත තෙක්ම

ජීවිතේ නිල්ම නිල් අහසට - රලු මහපොලොව
හමුවන තැන් සැබෑවට නැතුවම නොවේ ඉදහිට

අප දෙදෙන
දෙදෙනෙකුම විය එදවස
එකෙකුමත් විය
එක මගක වෙන වෙනම යන

තුවාලයද අහිමි
හිගන්නෙක් උනා ඉන් පසු මම

ගස සහ මම

ලපටි දලුපත් මද නලකට උවද සැලුනද
චන්ඩ මාරුතයකදී උවද නොසෙල්වෙන
අරටු බැසි දෘඩ සෘජු කාය ඝන කදක් ඇත
සෑම මහ ගසටම

ලෝ දහමින් නිති සැලෙන -මැලවෙන
හද මෘදු ලපටි දළු අත්හැර -අහක්කර
දැඩි සෘජු පිරිමි ගතිගුනම උලුප්පන
ඝන හද අරටුවම පමනක් පතමි මම

එහෙත්
ගසක් යැයි කිව හැකිද? කාටවත් කටක් ඇර
මල් කොල නොමැති නිකම්ම නිකන් කදකට

සොදුරු පැත්ත, අදුරු පැත්ත

විදා මා හද අරාගෙන -සොරා ගෙන
සොයා පීරා සෑම අහුමුලු බලාගෙන
කුනු කෑලි එක දෙක එකතුකර පෙරාගෙන
මා එපා යයි අද පලා යන

සොදුරියේ නුභ පතන
නිකැලැල් සොදුරු පිවිතුරු
හෙට දවස තුල තනන
සුපසන් ඒ සිහින මාලිගය තුල

සුදු කිරිගරුඩ බිම සිදිලෙනු ඇති
පොකුරු මිනි පහන් දැල්වනු ඇති
නෙක වර්න තිරපට රග දෙනු ඇති
උස් අසුන් සිරියහන් ඉදිවනු ඇති


එහෙත් ඒ හා සමගම
කුනුවතුර නල අසූචි බටද
ඉපදි හැදී වැඩී පිරෙමින්ද
මැදුරු බිත්ති තුලින් මිරිකී රින්ගා ගොස්
පහුපෑවතෙහි නිහඩවම එකතුවන
පල්දෝරු වලකුත් තැනෙනු ඇති

රමණීය රමණය....

එක මගක එකලාව
ප්‍රති දිශා හබා යන

ඔබ ඔබම ලෙස

මම මමම ලෙස

නැවත

හති වැටි අභිමුඛ වන

වෘත්තයක ගමනක්ය

රමණය

කිසිවිටක කිසිදිනක

මධ්‍ය ලක්ශය නොදකින

සොදුර ඔබ මා පතන ඒ

දිව්‍යමය මධ්‍ය ලක්ශය

හතිලන සිහින මිරිගුවක් උවද

අප අදින මේ සසග වෘත්තයේ

විචලනය වන අරය ගුරුකොට

ඔබ මා තුලට

මා ඔබ තුලට

ඇද බැද වෙලන

හද රැහැන් ලියලන

රමණීය රැගුමක්ය

මේ රමණය

සම්මතය....??????

මුත්තලා නත්තලා

සීයලා අත්තලාට

ඇන්දුව

සීයලා අත්තලා

අම්මට තාත්තට

ඇන්දුව

මව් පිය වරු නැවත

අනේ අපිටත් එයම

ඇන්දුව

ඉරී කිලිටිව දිරුව

ගොමස්කඩයකිය

මේ සම්මතය

ඉරා වීසි කර මේ රෙද්ද බැද්දට

කපා මසා ගනු හැකි නොවෙද?

අපි අපිටම

ඇගට ගැලපෙන - හිත්ට හරියන

නව ඇදුම් ඇගලුම්

මම කැමති මේ රෙද්දට- ඇය කැමති නෑ මේපාටට

ඇය කැමති මේ රෙද්දට- මම කැමති නෑ මේ පාටට

කපනවා - මහනවා - අදිනවා- බලනවා- ලිහනවා

නිමක් නැත, කොනක් නැත, නව ඇදුම නිමා නැත

නෙක වෛවාරන රෙදිපිලිද මේ රටේ බහුලයි

ආරිච්චි බොරිච්චි විලාසිතාද මෙලොව සුලබයි

උපදේස ඔවදන්ද මේ වැඩේ දැන් රටේ සුමටයි

මහන්නට මදින්නට අන්දවන්නට අය එමටයි

මේ නොයෙක විගඩම් මැද

මසන මේ නව ඇදුම හෙට

සලුවක් වෙතැයි?සීතාම්බර

සැක සාන්කාද හරි ඉහලයි

සම්බාහන ලියන් නොඇසූ පැනය

නුවර දොර මැදුරු තුල වැද
උයන් කෙලි රති කෙලි විද විද
ප්‍රකම්පිත රතිඉදුරු තත් සිදිබිදි
අහො තොප කුමර සිරුරත
මොලොක් මාන්ශය මත කැටි ගැසී
අධිකතර සැප නම් විශ ඕජස

අඩක් හිස් වූ කුස් තුල වැද
රස හීන අන්කුර පිටින් වැලලෙත
සල්ලාල සයන මත ගොදුරක්ව
සුනරුත්ව පෙම් පැතුම් ගිනිබත්ව
අහො මහද සොදුරු ජීවිත මීවිත
විශ විතක් වී දුක පිරී ඉතිරෙත

කලබා ඒ රුහිරු දුක් විත
පෙර පොගවාවිත් ඇගිලි තුඩගට
මිරික පිරිමෙද එන්නත් කර
දියකරමි සුව සදමි සනසමි
නසමින් විශෙන් විශ

නිවී සැනසෙනමුත් තොප සිරුරත
මේ විශ ගනුදෙනුව කෙලවර
නොදුන්නේ කිම? කාසිරුපියල් මිස
මහද දුක් කද නිවන - ප්‍රතිවිශ