Thursday, June 9, 2011

සිහින ඉපදුන සයුර


සයුරට ගොඩාක් දුර
ඇස් ඇරිය මගේ පුන්චි හිත මත
මව්පියන් නෑසියන් ගුරුවරුන්
පැල කලා නොදුටු සයුරක හැඩ රුව

කාලය ඉබිගමනින් ලොකුමහත් උවද
රඹ කදක් මෝරා හැඩිදැඩි වන මෙන්
මහද මෝරා වැඩුනි දිනක කෙල පැමිනියම යුතු
නොදුටු සයුරක හැඩ රුව තිර ලෙස

ඉන් බොහෝ කලකට පසුව
කොලොම්තොට මෙමා වැඩි දිනේ සිට
දුටිමි සැබෑ සයුරෙහි දුර රූප කඩින් කඩ
කොල්ලුපිටි, බම්බලපිටි ගොඩනැගිලි තීරු අතරින්

විදුලි එලි නීවී නිවී දැල්වෙන මෙන්
මහද ඉපිලී සුසර විය තියුනු ලෙස

ඊට පසු නුදුරෙම දිනක මා සොයාගත්තා
සයුර වෙත යන හොදම තැන
වෙරල වේදිකාවට යන හරි මග

එක දැකුමකට කිසිදාක ගොනු කර ගත නොහී
මහා තඩි දසුනකිය සයුර මේච්චල් නැති
සා පවසින් නැහුනනත් පවස නිවුමට නොහැකි
ලුනු වතුර හැලියක්ය කිසිම කමකට නැති
තඩි රල පහරින් තල්ලුකරමින් එලවන
මහා අහන්කාරියෙකි ලගටවත් යා නොහී

මෙතෙක් කල් සිහින ඉපදූ සයුර ලග
මා කුඩා වී කඩාම වී ක්ශයම විය

මා දැන් සිතමින් තැවෙමි
මෙතෙක් ආ මග අතරමග
අදුරු වනයේ වනස්පතින් අතර හිද
පැමින සැනහෙන්නයි, පවස නිමවන්නයි
කුඩා දිය කදුරු, නීල උල්පත් දයාවෙන් නැගු
මා සෝපහසින් බැහැර කල
කුඩා අරාධනාවන්ගැන
මා වෙනුවෙන්ම ඉපදුන
මගේ පමනක්ම ඇස ගැටුනු

2 comments: