රුදුරු වැහිබිදු

නා කපන වැස්සට
කිලි කුනු සෝදගෙන
දිදුලතත්
තුරුලිය පෙල
මුඩු කඨොර රලු ගති මගහැර
තෙත්බරිත වී පෙගී මුදු ලෙස
හිනැහුනත්
මහ පොලොව
ඒ වැහි බිදු
වැටුනේම නම්
මහද පතුලත
මතක මිහිදන් කල
සොහොන්බිම මතටමය

ඒ රුදුරු වැහිබිදු
ඝන පිටකබොල දියකර සොදාපාලු කර
හැකිතරම රුවැති වේශයෙන් මිහිදන් කල
ප්‍රාන සම සේ සුරැකි මතක පිලිරූ පෙල
සැකිලි කුනුමස් පිරි කුනපයන් සේ සොබර
මතුකර උල්ලුපා ඇත අද

යෞවන අහස

වැසි නම් නොවැස්සත් කලකින් සැරට
ව්ජ්ජුලතාවෝ නම් පිපෙනව හැඩරුවට

කුමට රවටනවද ! මේ විදුලි සර සැරට
වැසිම ඉල්ලන මහපොලොව මෙලෙස

මෙහෙව් අවලාද නොකරමි කිසිලෙසක
තාම පනපිටින් නොවෙද? මගේ රූබර
තුරුණු යෞවන අහස

විරසක මේඝයට .....

ඉරි තැලී ගිය මහ පොලව
හේඩෑරී වී ගිය ගහකොල
මේ රුදු නියං කාල සමයට
විරසක මේඝයකි අද නුඹ

අරෝවෙන් බොහෝ දුර ගිය නුඹ
යලි එතැයි නැතැයිදැයි නොසිතම

හද පත්ලතේ මහපොලොව කැන

ලෝදිය පතුල තෙක් සොයමි
පෙර ඔබ මට පිදුව වැහි බිදු

සිහින කැබලිති

උදාහිරු කිරන කෙදි මත
මිහිරි කූජන තාල තවරා
හද සවන් දොර මත මුදා
උදෑසන මා අවදි කරවයි

දහවලේ රුදු නිහඩ කඩතොලු
රුසිරු හඩ නළු මලු වල බහා
කොහේ කොතැනක සිට වට පිට
රුවට පිරියම් කර මට නෙලා දෙයි


අහම්බෙන්වත් මා ලග නොරැද
අතේ දුර මේ අහලකම රැදෙන
ලය උනුසුමට සුදු මුදු පහස නොපුදන
දිනක හැර යාද නොයාදෝ නොදනින

වර්නවත් තටු පැලදි
සැරිසරන සියොතුන්ම
පමනක් නොවේ තෙපි

මෙතෙක් කල් හද පුරා මාදුටු

ලෝදහම් මහ ගිරග මත හැපි සුනුවිසුනු
සමනල සිහින කැබලිති නොවෙද තෙපි?