ඒකපාර්ශ්වික පෙම

වෙළ අද්දර උස පොල් ගහ
තාල කුලයේ සිරිත් අත්හැර
හැරී නැමී වෙළ දෙසටම
ඇතිපදම් හිරු එලිය උරා ගෙන
ඉස්පාසුවට ඉඩකඩද හදාගෙන
හැදී වැඩෙයි අපුරුවට

මමත් ඔබ දෙසටම
හැරීගෙන නැමීගෙන
වැඩියමක් වැඩිදෙයක් නොව
ලැබිය යුතු දේ
ලැබිය යුතු තරමට
පමණක්ම පැතිමි

තාල කුලයේ කදක් වීමි මම අවසන
කමකට නැති අරටුවකට වගකියන
ඒක පාර්ශ්වික පෙමකින් වලමත්ව
නිකන් නිස්කාරනේ ඇබරී ඇදඋන

අපි අපිම වූ ඇත්තම ඇත්ත එදවස

එතින් අපි වෙන් උනායයි - කීයු දින සිටම ඔබ
වෙන් උනාමත් නොවේ රැදීනොරැදී සිටියා ඔබ
හද මතක සිර කුටිය තුල වැද- ද්වන්ද සටනක යුද වැද
සෑම තැනකම- සෑම විටකම- සතුරෙකුම ලෙස උවද

සයෙන් පීඩිතවී ජීවිතේ මරු කතර මැද සටනට වැද
මහමෙරද හිසමතට ගෙන - ඉර හද සොයා ඇවිදින
ජීවිතේ මහපොලොව මත සිටිය ඔබ
හමු වී දකින මේ මොහොත තෙක්ම

ජීවිතේ නිල්ම නිල් අහසට - රලු මහපොලොව
හමුවන තැන් සැබෑවට නැතුවම නොවේ ඉදහිට

අප දෙදෙන
දෙදෙනෙකුම විය එදවස
එකෙකුමත් විය
එක මගක වෙන වෙනම යන

තුවාලයද අහිමි
හිගන්නෙක් උනා ඉන් පසු මම

ගස සහ මම

ලපටි දලුපත් මද නලකට උවද සැලුනද
චන්ඩ මාරුතයකදී උවද නොසෙල්වෙන
අරටු බැසි දෘඩ සෘජු කාය ඝන කදක් ඇත
සෑම මහ ගසටම

ලෝ දහමින් නිති සැලෙන -මැලවෙන
හද මෘදු ලපටි දළු අත්හැර -අහක්කර
දැඩි සෘජු පිරිමි ගතිගුනම උලුප්පන
ඝන හද අරටුවම පමනක් පතමි මම

එහෙත්
ගසක් යැයි කිව හැකිද? කාටවත් කටක් ඇර
මල් කොල නොමැති නිකම්ම නිකන් කදකට