වෙළ අද්දර උස පොල් ගහ
තාල කුලයේ සිරිත් අත්හැර
හැරී නැමී වෙළ දෙසටම
ඇතිපදම් හිරු එලිය උරා ගෙන
ඉස්පාසුවට ඉඩකඩද හදාගෙන
හැදී වැඩෙයි අපුරුවට
මමත් ඔබ දෙසටම
හැරීගෙන නැමීගෙන
වැඩියමක් වැඩිදෙයක් නොව
ලැබිය යුතු දේ
ලැබිය යුතු තරමට
පමණක්ම පැතිමි
තාල කුලයේ කදක් වීමි මම අවසන
කමකට නැති අරටුවකට වගකියන
ඒක පාර්ශ්වික පෙමකින් වලමත්ව
නිකන් නිස්කාරනේ ඇබරී ඇදඋන
තනි හදක් පුදකරන
ReplyDeleteපෙම නියම පෙම නෙමෙයි
නිස්කාරණේ ඇදුණු
එකම ගස ඔබ නෙමෙයි
මගෙ හදේ නුඹ ගැනම
ReplyDeleteඉපදුනාවූ එ පෙම
මහදේම තබාගෙන
විඳවමි සෑමදින...
ලස්සනයි කවිය.
"වැඩියමක් වැඩිදෙයක් නොව
ලැබිය යුතු දේ
ලැබිය යුතු තරමට
පමණක්ම පැතිමි" අන්න ඒක නම් හිතට දැනුනා. ඒත් හිතට ආදරේ දැනෙනකොට ඒකට ඇතිවෙන ලෝබ කම අඩුකරගන්න විදියක් ගැන තවමත් මම කල්පනා කරනවා.
අපූරු උපහැරණයක්...... නියමයි....... ජය පතනවා සහෝ.....
ReplyDeleteමේකනම් නියමයි තමයි...
ReplyDeleteprathichara godai,,,,,,,,
ReplyDeleteokkotama sthuthi....