මලක් සහ ලියක්

"උඩගු ලියන් ගොතා බදින් නීල වරල සරසන්නට
මා පිපුනේ නැත මේ දෙරනේ" - මලක්

දුර්ග දුක් ගිනි තුනී කොට සිනිදුමුදුවට පෙති තනා
චන්ඩ මාරුත මෙල්ල කර සුවදක් කවා නහවා
තිත්ත දිවි ඕජස මිහිරි පැනියක් කර මකරන්ද පුරවා
ගස් වදයි දරු මල් හෙට දවස බිජුවට සගවා තබා

කවර අරුමැති අරුතක් මුකුලිත නොවෙද
මලින් මල්දමින් ලදුන් සරසනා විට තමහිස්

හා කියමු "මලේ" එහෙනම්
මලසුනක් කොහිවේද
ඔය ඕනි මලකට තවත්
ලදක් හිස තරම් වන මනරම්